De veegwet houdt, zeker bij de mensen die op strategisch niveau met onze branche bezig zijn, de gemoederen flink bezig. Want de minister wil het mogelijk maken dat consumenten zonder persoonlijk advies, dus ‘live’, een-op-een, zelfzorggeneesmiddelen kunnen kopen. Met alleen een tablet in de buurt om desgewenst advies op te vragen.
Daar is inmiddels al best veel over geschreven, ook in de landelijke bladen, en tv en internetmedia zijn er ook op ingesprongen. Ikzelf stel me op dit moment vooral vragen over flexibiliteit. Laat ik dat uitleggen.
Ik heb mezelf de vraag gesteld: en wat als het misgaat? Stel dat de veegwet inderdaad wordt aangenomen, en stel dat het doemscenario van zelfzorg die op elke straathoek te koop wordt aangeboden bewaarheid wordt, hoe ga je daar als branche mee om?
Ik heb inmiddels hier en daar bij retailorganisaties eens nagevraagd of er worst case scenario’s zijn, stappenplannen hoe die retailorganisatie met de nieuwe situatie kan omgaan. Welke mogelijkheden zijn er om de klap op te vangen. Wat zou het voor de distributie betekenen, voor de prijzen, voor acties, maar ook voor de klantenstroom, je communicatie met de klant, en het imago van je formule?
En natuurlijk: zou het aannemen van de veegwet leiden tot een forse omzetdaling bij drogisten, gaat dit vooral ten koste van zelfstandigen of zal ook het grootwinkelbedrijf een forse impact voelen? En met welk assortiment vangt een drogist de verwachte daling in omzet vanuit zelfzorg op? Word je gedwongen om het pad op te gaan van wat vroeger met dédain ‘branchevreemd’ werd genoemd?
Welnu, het antwoord op mijn vraag of retailorganisaties scenario’s hebben om hiermee om te gaan – en ik heb het ze niet allemaal gevraagd – : die scenario’s zijn er niet. Het gevecht vindt zich aan de voorkant af, de branche vecht tegen de aanname van deze veegwet. Maar maakt nog geen plannen voor als het toch misgaat.
Dat is één. Dan nu twee: de branche werkt al jaren aan een beter imago van de drogist, niet alleen als vertrouwenspersoon en zorgpartner van de consument, maar ook structureel als leverancier van nuldelijnszorg. Ook dat komt met deze veegwet op de tocht te staan. Want de ‘drive’ om de drogist die rol te laten vervullen, zal straks grotendeels van de branche zelf komen. De consument wordt in het diepe gegooid. Die zal in veel gevallen gaan voor gemak in plaats van goed advies. Sowieso kun je als drogist die rol wel wíllen vervullen, maar dat kan alleen als de consument je dat toestaat. En die drive van de consument zal met het aannemen van die veegwet een stuk minder worden. Ik kan u alleen aanraden om hier goed over na te denken: wat is UW worst case scenario? Welke wegen ziet U om de onzekere toekomst het hoofd te bieden? Hierover nadenken is altijd vruchtbaar. Want ik wed dat als u voor uzelf de weg weet die u moet volgen, u daar ook veel uithaalt indien de veegwet NIET wordt aangenomen.
Waarmee ik dit doemdenkerige stuk toch nog positief kan afsluiten. Zoek uw weg, denk voorbij de grenzen, ga in overleg met collega’s. Maar laat het niet alleen afhangen van wat er op strategisch niveau gebeurt. U hebt het zelf in handen!
Antal Giesbers, hoofdredacteur who-cares
