Joep Adank, een 89-jarige man uit Breda die zijn drogisterij moest sluiten vanwege dementie, krijgt een tweede kans voor zijn geliefde zaak. Hij heeft zijn eigen mini-drogisterij in zijn kamer in het verzorgingshuis, waardoor de iconische Blauwe Winkel met Drop van Joep voortleeft. Zijn dochter, Chantal, deelt het inspirerende verhaal van haar vader, die koste wat kost wil doorgaan.
Het mini-winkeltje in het verzorgingshuis herbergt potten met drop, de traditionele ‘gapers’, en een foto van zijn inmiddels overleden vrouw. Chantal deelt dat haar vader buitengewoon blij is met dit initiatief en het graag aan iedereen laat zien die zijn kamer binnenkomt. Joep hield vol met zijn winkel zolang hij kon, zelfs met behulp van een rollator om door de winkel te navigeren. Chantal benadrukt dat haar vader de interactie met zijn klanten niet kon missen. Uiteindelijk opende hij de winkel nog slechts enkele uren per week. Hoewel het financieel niet langer rendabel was, gaf het hem enorm veel voldoening.
Oude klanten
Chantal vertelt: “Mijn vader wilde doorgaan. Het was erg moeilijk voor hem om te stoppen.” Toch was er na de coronacrisis geen andere optie dan verhuizen naar het verzorgingshuis waar hij aanvankelijk tegenop zag. Deze maand is zijn oorspronkelijke winkel volledig leeggemaakt.
Desondanks hoopt Joep nog steeds dat oude klanten hem zullen benaderen. “Hij hoort niets meer van zijn klanten. We hopen dat er mensen zijn die hem missen,” zegt zijn dochter. Daarom hangt er een oproep op de deur van zijn voormalige winkel waarin mensen worden aangemoedigd om een kaartje te sturen naar het woonzorgcentrum Ruitersbos aan de Boeimeerweg in Breda.
70 jaar
De drogisterij was meer dan een eeuw een begrip in Breda, en Joep nam het bedrijf over van zijn moeder. Bijna zeventig jaar werkte hij in de zaak en gaf klanten vaak een muntje met hun geboortejaar erop. De winkel aan de Boschstraat behield zijn nostalgische karakter met producten achter glas.
Joep stond bekend om de verkoop van maar liefst 104 verschillende soorten drop en plaatste altijd actuele en humoristische gedichtjes in de etalage. Een anonieme klant schreef zelfs een afscheidsgedichtje en plakte dit op de deur.
Zijn dochter sluit af met de opmerking: “Joep ademde de winkel. Joep leefde daarvoor. Hij was de winkel. Hoewel ik me vroeger wel eens ergerde aan het feit dat zijn identiteit zo sterk verbonden was met de winkel, vind ik het nu eigenlijk heel mooi. Hij heeft het met zoveel passie gedaan.”
Bron: Omroep Brabant
