De aanleiding tot deze overweging is mijn bezoek aan het jubileumfeest van de KNDB. Ik vond dat een mooi feestje: mooie locatie, lekker weer, ik heb gezellig met mensen (uw collega's!) over zware zaken, maar ook over ditjes en datjes kunnen spreken. Nou is zo'n bijeenkomst voor een journalist altijd smullen, want je hoort altijd wel iets waarvan je denkt: 'Hé, daar kan ik wat mee.' En dat was ook dit keer het geval.
_x000D_
_x000D_
Maar wie een beetje om zich heen kijkt, ziet soms wat méér. Het is de volgende observatie die tot mijn vraagstelling leidt: van alle retailhuizen was er niemand uit de directie aanwezig. Niemand? Nee, één retailer was daadwerkelijk aanwezig. Wie dat was? Jan-Derek Groenendaal, van Etos. En niet alleen was hij er zijn vriendelijk-doch-alerte zelf, maar hij heeft zich meer dan alleen maar obligaat op het feestje gemeld: hij stond, nog lang nadat het officiële deel was afgerond, uitgebreid met andere gasten te praten. Dat valt te prijzen.
_x000D_
_x000D_
Het was dan wel een beetje navrant dat voorzitter Frank Turksma in zijn speech (kort) uithaalt naar de GWB-jongens, want dat betekent dus ook Etos.
_x000D_
_x000D_
Waar was de rest? Van enkelen weet ik dat ze zich afgemeld hebben, en zelfs heel correct. En van één organisatie was iemand elders uit de organisatie vertegenwoordigd. Maar het feit blijft.
_x000D_
_x000D_
"Je bent de enige retaildirecteur op dit feest," zei ik tegen Groenendaal. "Wat vind je daar van?"
_x000D_
_x000D_
"Niks", antwoordde hij met een diplomatische glimlach. Anderen hadden daar duidelijk wel een mening over.
_x000D_
_x000D_
_x000D_
_x000D_
En de ondernemers?
_x000D_
_x000D_
Kijk, je kunt van de KNDB denken wat je wilt. Misschien vindt u het een club van niks, of misschien is de KNDB voor u wat de ANWB voor uw wagen is: een soort van vangnet voor noodgevallen, waar je verder niet veel aandacht aan besteedt.
_x000D_
_x000D_
Ik zeg u hier gewoon zoals ik erover denk: de KNDB is een organisatie die zelfstandigen broodnodig hebben, die meer doet dan de meeste zelfstandigen weten, en soms verdomd progressief uit de hoek komt.
_x000D_
_x000D_
Toch worden hun jaarvergaderingen, vind ik, maar matigjes bezocht, en dan zijn het meestal dezelfde ondernemers die ik in de zaal zie zitten. Maar de KNDB houdt stug vol, en met 125 achter de broekriem mag dat ook. En laten we wel wezen, de organisatie heeft niet als hoofddoel: goedgevulde zalen.
_x000D_
_x000D_
Mijn punt is: de cohesie bij ondernemers laat ook wel wat te wensen over. Want bezoek aan een bijeenkomst van de KNDB is meer dan alleen een moment van kennisvergaren en netwerken: je geeft een signaal af dat je onderdeel uit te maken van een branche, dat je het niet alleen kunt, en dat je je collega's als collega's ziet. Dat zie je op het feest zelf, waar een sfeer van eenheid in verbondenheid te bespeuren valt. Maar het is de eenheid van slechts een deel van 320 ondernemers die lid zijn van de KNDB, en van de 500 ondernemers die de KNDB vertegenwoordigt.
_x000D_
_x000D_
_x000D_
_x000D_
Het is dus een gewetensvraag aan u: wat is úw cohesie? En wat bent u bereid daar voor te doen? Dit is geen obligate vraag. Die cohesie, dat is als cement. En dan bent u als stenen in een muur.
_x000D_
_x000D_
Een muur stort sneller in zonder cement. Tel uit je winst.
_x000D_
_x000D_
_x000D_
