Gisterochtend, toen ik naar een beurs moest, beet ik tijdens het ontbijt op mijn tong. En niet mals ook! Het was toeval dat er op dat moment geen ontbijtbordje sneuvelde. Na grondig spoelen en wat tijd, sluit de wond zich vanzelf, en ga je over tot de orde van de dag.
Nou, vergeet ’t maar! De effecten van zo’n relatief kleine verwonding bleken ontstellend groot. Zo kon ik mijn versgebakken stokbroodje wel weggooien en ging de versgemalen koffie door de gootsteen. Ik stapte met een hongerig gevoel op de trein naar Frankfurt, onderweg narrig omdat er veel te snacken was in de luxe internationale trein, maar niets lekker zacht. Op de beurs kon ik moeilijk uit mijn woorden komen, tijdens presentaties stelde ik ook geen scherpe vragen en ik sloeg bij iedereen de koffie af. Niet mijn beste beurs ooit. Het leidt tot een matig artikel waar niemand echt blij mee is. En die hele dag vroeg ik me af: kan ik hier iets voor (of tegen) bij de drogist halen?
Wat ik met deze anecdote wil zeggen, is dat een verhoudingsgewijs klein lichamelijk ongemak, waar u dagelijks in de winkel de voorbeelden van tegenkomt, zoveel meer impact heeft dan je zou denken. Het is een steen die je in een vijver werpt.
Een mooi voorbeeld: een fysiotherapeut vertelde mij onlangs van ouderen onder zijn behandeling, die last hadden van diabetes. ‘Ze kregen vaak ook last van pijnlijke voeten’, vertelde hij. ‘Daar zijn oplossingen voor, zoals speciale sokken. Maar sommigen, die deze sokken niet gebruikten, moesten hun wekelijkse rondje met de wandelclub afzeggen. Het enige uitje van die week!’ Zijn argument: diabetes kan zelfs tot sociaal isolement leiden.
Integraliteitsdenken
Mijn argument: drogisten bevinden zich in een unieke positie. Zij kunnen als geen ander met hun klanten naar zorgproblematiek kijken. Met meer context, en met meer oplossingen. Ik noemde dat tot nu toe: een ‘holistische blik’, maar anno 2017, zo heb ik begrepen, gebruiken we de term ‘integraal’. Zo’n integrale aanpak van een probleem begint er al mee dat drogisten uit de aard der zaak gespitst zijn op meerverkopen: iemand die verkouden is, kun je meer aanbieden dan alleen een neusspray, hoestdrankje of pakketje tissues. U heeft geleerd om te kijken naar de context van een zorgprobleem, of, zoals de Duitsers dat zo mooi zeggen: het Umfeld.
Maar niet alleen commercieel biedt dit mogelijkheden. Deze brede blik biedt u de mogelijkheid om u niet alleen te profileren met kennis, maar met wijsheid. U kunt de klant bevestigen in zijn beeld (en zelfbeeld) maar daarnaast ook wijzen op de onvermoede aspecten van een probleem.
Enorm potentieel
Waarom besteed ik hier zo’n aandacht aan? Simpel. Ik denk dat hier de toekomst ligt van de drogist. Niet voor niets streeft het CBD ernaar om drogisten te profileren als specialisten in ‘nulde-lijnszorg’. Die profilering moet verder gaan dan het puur in huis hebben en overdragen van kennis, en moet ook meer zijn dan alleen een commercieel instrument.
Want overheid en zorgverzekeraars zoeken naar mogelijkheden om de consument (patiënt) meer zelfredzaamheid bij te brengen. Waarbij niet zozeer voorkomen en genezen centraal staan, maar een continu bewustzijn van de eigen gezondheid. Marten Hummel vertelde me onlangs dat als de consument niet meteen naar de huisarts maar naar de drogist zou stappen, op 12 kleinere kwaaltjes-indicaties alleen al de gemeenschap maar liefst 850 miljoen euro zou besparen (ik zeg dit uit mijn hoofd). Zelfzorg biedt dus niet alleen een immens commercieel potentieel, maar is zelfs een zeer relevant maatschappelijk streven. En wat beter plek om dát een gezicht te geven dan de drogist?
