Enkele dagen nadat Linda Keijzer meldde afscheid te nemen van DA, was haar opvolger al bekend: Henk Castelijns. “Een van de commissarissen van DA heeft mijn naam laten vallen en toen ben ik benaderd. Ik ben bij DA binnengekomen vlak nadat Linda Keijzer had opgezegd – ik heb haar nog een paar dagen meegemaakt.
Het was mijn taak om te zien of en hoe het bedrijf te redden was: kon het zelfstandig doorgaan, moesten we het bij een goede koper onderbrengen, of de delen redden die te redden waren? Ik had wel een globale inschatting van hoe DA er voorstond, maar toen ik er begon, bleek de situatie veel slechter dan ik verwacht had. Het werd me duidelijk dat het een dubbeltje op zijn kant zou worden.”
Begin november zag Castelijns dat DA als zelfstandig bedrijf, zonder hulp van derden niet meer verder kon. In een vergadering met aandeelhouders en andere betrokkenen werd besloten om het zoeken naar een potentiele koper te intensiveren.
AFGEKETST
Al voor de zomer voerde DA gesprekken met potentiele kopers. Tegelijkertijd werden , onder auspiciën van de KNDB die daarvoor retail veteraan Jaap Lagerwij in huis haalde, gesprekken gevoerd over de toekomst van de zelfstandige drogist en de noodzaak om tot krachtenbundeling te komen. Maar wat daar precies besproken is, weet Castelijns niet: “Dat was voor mijn tijd, ik ben daar niet bij aanwezig geweest. En ook daarna heb ik nooit met andere partijen aan tafel gezeten.”
Tot op het laatste moment heeft DA gesprekken gevoerd met mogelijke kopers, zegt Castelijns: “Tot op de dag van surseance hebben we geprobeerd om DA Retailgroep als ongoing concern onder te brengen bij een ander bedrijf, maar dat is niet gelukt. Je hebt meerdere partijen die betrokken zijn bij zo’n deal, koper, verkoper en bank. En als je niet allemaal op een lijn zit dan ketst t af. Maar het is niet de bank die de stekker eruit heeft getrokken. Ik vind dat de directeur die beslissing moet nemen en dat heb ik dan ook gedaan: toen ik zag dat dit geen toekomst meer had, heb ik zelf de surseance van betaling aangevraagd.”
VLEES IN DE KUIP
De snelheid van het hele proces heeft Castelijns verrast, maar dat zo snel na uitspraak van faillissement alsnog een koper werd gevonden vindt hij niet verwonderlijk. “Je moet begrijpen hoe die dingen gaan. De vorige directie was al voor de zomer in gesprek met partijen, en dat waren uiteindelijk ook de partijen die in het biedingsproces kwamen tijdens de surseanceperiode. Nou, die partijen hadden royaal de tijd om het bedrijf van voor tot achter te bekijken. De serieuze bieders wisten dus allang wat voor vlees ze in de kuip hadden en wat ze zouden willen. Daar komt bij dat niet ik de zaak verkocht heb: de bewindvoerder, die met het faillissement curator werd, heeft een snelle, efficiënte verkoopprocedure neergelegd en is tot verkoop overgegaan. In de eindfase zijn de onderhandelingen met hem gevoerd. Natuurlijk kun je je afvragen of het voor een koper interessanter is om een bedrijf te kopen dat failliet is, of dat het interessanter is om een bedrijf te kopen als going concern. Ik kan u zeggen dat degene die DA gekocht heeft, helemaal niet uit was op het kopen van een failliet bedrijf.”
GEEN VOOROPGEZET DOEL
Die koper is Holland Pharma, met als moederbedrijf Mosadex. Aan het roer van Mosadex staat Ludwig Castelijns. Henk snapt wel dat dat tot vragen leidt, maar weerlegt kritiek alsof het allemaal doorgestoken kaart was. “Ten eerste: ik ben niet bij DA binnengekomen met de vooropgezette bedoeling DA aan Mosadex te verkopen. Ik ben door de commissarissen van DA gevraagd om ad interim directeur te zijn. Daarnaast had de vorige directie dus al uitgebreide contacten lopen, waaronder de huidige koper. Het is zelfs zo dat, toen ik wist dat Holland Pharma/Mosadex een mogelijke koper kon zijn, ik meteen met de aandeelhouders heb afgesproken dat ik NIET bij de onderhandelingen betrokken wilde zijn. Ik wilde daar nadrukkelijk buiten blijven. Idem mijn broer: die heeft voor de onderhandelingen niet zelf aan tafel gezeten, dat deed zijn financiële directeur Ton van Hulst. Ik snap dat mensen het erg toevallig vinden, maar op een voetbalveld kom je bij de twee partijen soms ook spelers tegen met dezelfde naam. Dan ga je er toch ook niet vanuit dat de eindstand al van tevoren is afgesproken? Het is wat het is: toeval.”
ZELFSTANDIGENBLOK
Hoe de toekomst eruitziet, daar waagt Castelijns zich niet teveel aan. “We moeten eerst onze organisatie op poten zetten. En vooral hoop ik dat de letter of intent tussen Holland Pharma/Mosadex en D.I.O. leidt tot een overname. Want dan wordt Nederlandse Drogisterij Service meteen dubbel zo groot. Wat dat dan uiteindelijk weer betekent voor de merken, dat weet ik niet. Die merken blijven voorlopig in de lucht, daar gaan we niet op korte termijn afscheid van nemen. Ook voor Drogistenunie verandert er voorlopig niks: die klanten waarderen we en blijven we gewoon beleveren.”
Het ziet ernaar uit dat hiermee een groot zelfstandigenblok ontstaat dat de strijd in de branche beter en slagvaardiger aankan. Maar of het faillissement van DA daarvoor nodig was? “Het samengaan van DA en D.I.O. staat te gebeuren, dat is wat ik weet. En daarmee een grote, slagvaardige organisatie. Dat is het samengaan van zelfstandigenorganisaties waar al zo lang om wordt geroepen. Maar het had wellicht ook gekund als DA als going concern verkocht was geweest. Alleen is dat laatste niet gelukt.”
